Eksmisja (“na bruk”) oznacza czynności prawne mające na celu usunięcie osoby wynajmującej lokal, która przestała być uprawniona do wynajmowania danego miejsca, przez osobę, która jest faktycznym właścicielem lokalu. Eksmisji można dokonać, gdy nieuprawniona osoba nie wykazuje chęci opuszczenia danego lokalu, gdyż w świetle prawa straciła możność przebywania tam. Czynności te dokonywane są na podstawie prawomocnego wyroku wydanego przez sąd. Cały ten proces trwa bardzo długo i jest on dość skomplikowany.
Pierwsze kroki
Na samym początku trzeba złożyć pozew do sądu, po zakończonej rozprawie właściciel lokalu składa wniosek do komornika o przeprowadzenie czynności eksmisji. Ten najpierw wzywa do dobrowolnego opuszczenia lokalu. Jeśli to nie da żadnego skutku, komornik przeprowadza egzekucję.
Nieusprawiedliwiona nieobecność nieuprawnionego lokatora nie wstrzymuje czynności eksmisyjnych. Wszystkie ruchome rzeczy znajdujące się w lokalu komornik przekazuje osobie dorosłej wśród domowników. Jeśli nie jest to możliwe, zostaje ustalony dozorca, który przechowuje dane rzeczy na koszt dłużnika. Jeśli właściciel tych rzeczy nie zgłosi się po ich odbiór, sąd ma pełne prawo do wystawienia ich na sprzedaż.
Jeśli w prawomocnym wyroku nie było ustalone lokum socjalne dla eksmitowanego lub jeśli gmina bądź właściciel nie wskazały lokalu zastępczego dla danej osoby, eksmisja nie może zostać dokonana, gdyż obowiązuje wtedy zasada “braku eksmisji na bruk”. Natomiast jeśli gmina nie dostarczy osobie eksmitowanej jakiegokolwiek lokalu, to grozi tejże gminie odpowiedzialność odszkodowawcza.
Kogo nie można eksmitować
Komornik może wstrzymać proces eksmisji, gdy lokal służy za zaspokojenie potrzeb mieszkalnych osobom małoletnim lub ubezwłasnowolnionym. Sprawa ta zostaje skierowana wtedy do sądu opiekuńczego, który postanowi, co dalej. Sąd nie może odmówić prawa do lokalu socjalnego osobom takim jak: kobiety w ciąży, małoletni, osoby niepełnosprawne lub ubezwłasnowolnione, a także opiekunowie, którzy z nimi mieszkają i się nimi opiekują, osoby ciężko chore, emeryci czy renciści, którzy korzystają z pomocy społecznej, a także osoby posiadające status bezrobotnych.
Odwołanie
Po otrzymaniu wyroku pozwany może wznieść apelację; ma na to 14 dni. Apelacja musi zawierać oznaczenie wyroku, od którego jest wznoszona, należy także przedstawić zarzuty wraz z ich uzasadnieniem oraz stosowne dowody. Trzeba również uzasadnić, iż przedstawienie tychże na pierwszej rozprawie było niemożliwe. Apelację od wyroku o eksmisję może wznieść zarówno najemca lokalu, czyli pozwany, jak i właściciel danego lokalu. Gdy wyrok zostanie uprawomocniony, osoba objęta eksmisją może wznieść powództwo egzekucyjne, które ma na celu wstrzymanie procesu eksmisji do dnia całego rozstrzygnięcia sprawy. Powództwo takie może zostać złożone, gdy osoba eksmitowana nie zgadza się z przedstawionymi faktami, na podstawie których został wydany wyrok lub gdy po nadaniu wyrokowi klauzuli wykonalności zdarzyło się wydarzenie, które sprawia iż jego zobowiązanie wygasa lub egzekucja jest bezskuteczna.
